بررسي قابليت هاي سيستم ترموگرافي
چکیده:
مقدمه: اغلب بيماري ها از جمله ناهنجاري هاي بافت پستان با تغييرات دمايي غير طبيعي همراه هستند، كه در صورت شناسايي زودرس اين مناطق مي توان از پيشرفت زيان بار بيماري جلوگيري نمود. تاكنون ماموگرافي بهترين روش تشخيصي در شناسايي بيماري بافت پستان بوده است. ولي در حال حاضر ترموگرافي به دليل توانايي آن در بررسي وضعيت فيزيولوژي ارگان هاي بدن، بي خطر بودن، راحتي انجام مراحل تصوير برداري و قابليت هاي تشخيصي آن در مواردي كه انجام ماموگرافي مقدور نيست؛ به عنوان يك سيستم تشخيصي تكميلي توانمند در شناسايي بيماري هاي بافت پستان و خصوصا پايش هاي دوره اي (اسكرينينگ) مطرح شده است.
مواد و روش ها: در اين مقاله با استفاده از دوربين مادون قرمز غير تماسي CEIEC مدل 95-WP قابليت هاي روش ترموگرافي در مقايسه با ماموگرافي مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفته است. مطالعات بر روي 102 نفر از افراد مشكوك به بيماري هاي بافت پستان مراجعه كننده به بخش ماموگرافي مركز تصويربرداري امام خميني انجام شده و اطلاعات حاصل از پرسشنامه ها، معاينات كلينيكي انجام شده، نتايج تشخيصي برآورد شده از تصاوير ماموگرافي و ترموگرافي و مقايسه آن ها با يكديگر زير نظر متخصصين مربوطه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
نتايج: پس از آناليز نتايج مشخص گرديد كه روش ترموگرافي با توجه به امكانات در دسترس، در شناسايي كيست و ميكروكلسيفيكاسيون ها كاملا ناتوان بوده و در تشخيص هايپرپلازي، افزايش دانسيته موضعي بافت، بدخيمي ها و توده به ترتيب به ميزان100%، 80%، 75%، 35.5% موفق است.
بحث: با توجه به بي خطر بودن روش ترموگرافي به لحاظ عدم پرتو دهي به بيمار، ارزان بودن، قابليت انجام راحت آن براي بيمار و تشخيص نسبتا خوب آن در ناهنجاري هاي بافت پستان، جهت كنترل ساليانه بانوان، افراد كمتر از 30 سال، پايش هاي پس از ماستكتومي و گاهي براي بيماران مرد بسيار سودمند است. به طوري كه در جوار ماموگرافي در تشخيص زودرس بدخيمي ها، تا قبل از قابل لمس شدن ضايعه تا حد 95% كمك كننده است.
